De eerstelijnszorg, waar Calculus zich op richt, beweegt zich traditioneel in de cure sector maar krijgt steeds meer care aspecten. Daarnaast komt er meer aandacht voor het voorkomen van ziektes (preventie). De eerstelijnszorg moet dus van reactief (de achterdeur is los, spreekuur op afspraak, genezen) naar reactief én proactief (patiënten inkaarten, begeleiden) én preventief (voorkomen).

Dus alle drie! Dat vergt van de betrokken zorgverleners veel aanpassingen waaronder meer multidisciplinair gaan samenwerken. Dat vergt dus ook evolutie van de informatiesystemen die zij gebruiken.

Daarbij komt dat veel gezondheidsproblemen te maken hebben met leefstijl (gedrag). Als je dat gedrag wilt veranderen dan heb je meer nodig dan een consult, pil of verwijzing. De zorg heeft dus een geneeskundige- én een leefstijlcomponent. Uit onderzoek (Gagliardi AR 2015) blijkt dat als je die laatste beter in het zorgproces verankert, het zorgresultaat verbetert.

Wij denken dus niet in ziekte en zorg óf gezondheid en gedrag. Waar mogelijk denken wij in termen van (het behoud) van gezondheid maar omdat niet iedereen gezond is of in staat is dat te zijn, kunnen we niet om het feit heen dat mensen ziek zijn en dat ze dit ook zo benoemen. Daar zit hem juist de crux van onze visie; oud en nieuw denken verbinden.

Maar ondanks alle technologie kan de patiënt het niet (helemaal) alleen af en niet (altijd) zelf bepalen wat hij nodig heeft of waar hij aan lijdt. De dokter, andere zorgverleners en het sociale netwerk blijven hard nodig. De nieuwe wetten en technologieën moeten daarin voorzien en ermee samenwerken. De economie, maar ook het maatschappelijk draagvlak stuwen richting eigen verantwoordelijkheid, een nieuwe wereld. Het is onze overtuiging dat de hedendaagse (verwende) mens nieuwe vaardigheden nodig heeft om te kunnen floreren in deze nieuwe wereld. Gedragsverandering kan je echter niet alleen met ICT bewerkstelligen, dat vergt ook de inzet van menskracht.

Calculus wil hierbij actief samenwerken met de bestaande HIS (XIS) leveranciers omdat die de dagelijkse praktijk al grotendeels ondersteunen en het meest complete dossier van de patiënt bevatten. Dat dossier vormt de basis voor de integrale zorgverlening en moet altijd de meest actuele en alle benodigde informatie bevatten. De patiënt is immers ondeelbaar. Samenwerken (in een zorggroep) vanuit het HIS dus, gefaciliteerd met nieuwe technische oplossingen en kennis.